Ne kohen e Zogut nje italian pronar i nje miniere bakri ishte dhe gjahtar i madh. Nje dite ky plagos nje lepur dhe ja ēon kuzhinierit ashtu te gjalle e i thote ma gatuaj per darke.
Mirpo kuzhinierit i iku lepuri. Bobo do mbetem pa pune tani tha se don mishin ne darke zotnia.
E po vriste mendjen se ēfare te bente...
Kur u mendua mire e mire thote u pa puna me mire te iki vete sesa te me ēoje ky ne shtepi. Kur deshi te mbyllte kuzhinen dhe hodhi syte e perlotur si per ta pare per here te fundit e per tu falur me kuzhine e tij te dashur ku kishte punuar sa e sa vite syte i vajten tek daci i madh qe po flinte per shtate pale qefe afer sobes, epo tha nuk qenka fati im i keq por i iatlianit dhe dacit....
Italiani i kenaqur me darken i dha dhe nje bakshish te mire kuzhinierit .
